5 Şubat 2012 Pazar

Kanıksanmamış His

Büyüyorum, sanki sıradanlaşıyor her şey.
Büyüyorum, alışıyorum sensizliğe.
Yaşamak... sulusepkenli bir gecede
su geçiren ayakkabılarla çamurlu bir yolda
saatlerce ve bilinçsizce yürür gibi.
Yaşamak... oturup dinlenmeden zamanın kıyısında
fikirlerim yaşlanır, hislerim çürür gibi.
Alışıyorum düştükten sonra kalkmaya..
Kaybetsem bile bavulumu mesela
şehirlerarası otobüs yolculuğunda
olgunlukla karşılıyorum
hatıralarla yüklü bir bavul olsa da.
Yılların sabrıyla kazanılmış olsalar bile
en anlık sevinçler sanki sıradan,
sanki geçmişte bir benzeri yaşanmış gibi.
Alışıyorum büyüdükçe sensizliğe
ancak alışmadıklarım da var hala,
kanıksayamadığım hislerim her seferinde…
Mesela kuş sesleri
güneşli bir bahar sabahında,
mesela yağarken bir kırkikindi yağmuru
gözlerini hatırlayışım toprağın kokusunda,
o an seni sevmek gözlerimi kapadığımda;
hala tanımlanmamış
hala sıradanlaşmamış
hala alışılmamış
hala heyecan dolu, hala taptaze,
öylece duruyor yüreğimde, her seferinde. 

4 yorum:

  1. herhangi bir şeyi kanıksamak güzel midir ki acaba ? .. zannetmem , zira kendinden sıkılır hale geliyorsun ...kanıksamamak en iyisi ..

    YanıtlaSil
  2. bazen herşey sıradanlaşabiliyor,en eşsiz duygular bile.. bazense hergün yaşadığın birşeyi, sırdan bir olayı,bir hissi sanki ilk defa yaşıyor gibi oluyorsun. kanıksamamak,ilginç bulmak bir durumu güzel şey.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ben yalnızlığımı kanıksayadurayım, kanayan suskunluğumu seve durayım, zaman bizi nereye götürecek bakalım, merak etmiyor değilim ..haklısın aslında , ama sıradanlığı kanıksamak koskoca bir tükeniş, orası da ayrı bir gerçek...

      Sil
  3. hayat en sıradanlaştığı noktada, kanıksanmış duyguların ardında yepyeni,taptaze bir his alemine götürebilir insanın ruhunu bence:) herhalükarda güzeldir yaşamak ve hissetmek.

    YanıtlaSil