Sar beni melankoli, güz baharı esir almışken
Somurtup duruyorken dışarıda bulutlar
Güneş milyonlarca uzaktayken
Ve karamsarlığın hayaleti ruhunu ele geçirmişken
Bu şehrin, bu sokakların.
Sar beni melankoli, ki yabancısı değilim bunların.
Nasıl yıkıldığını bilirim dağların.
Yabancısı değilim!
Yakmaya çalışırken ümidin ateşini
Aniden bastıran kararsız yağmurların,
Güneşin ışığı ruhuma dolmak üzereyken
Etrafımı saran simsiyah bulutların.
Sar beni melankoli, bitmez çelişkilerim,
Bitmez içimdeki umut. Yabancısı değilim!
Sonsuzuğuyla mavi gökyüzüne bakarken
Bir kuşun özgürlüğe çarpan kalbindeki heyecanın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder