Bir Sonbahar Günü Sevmiştim Seni

Bir sonbahar günü sevmiştim seni.

Hafif yağmurdan sonra

Toprağın kokusu varken burnumda

Gözlerime değmişti gözlerin.

Bilmediğim bir histi, ürkmüştüm bir an.

Çocuktum, bir serçenin kalbiydi kalbim.

Kaçıp sığınmıştım kuytu bir köşeye, susmuştum.

Bir sonbahar günü sevmiştim seni.
Seni itiraf edememiştim kendime.

Ayaz bir sonbahar günü güneş değil

Gülümsemendi beni ısıtan

Ancak seni itiraf edememiştim, her sabah

Kokusunda seni bulduğum kasım çiçeğine.

Bir sonbahar günü sevmiştim seni.

Birer birer düştüğünü seyrederken

Sararmış yaprakların bir akşamüstü

Nefesimle buğulanan pencereye

Adını  yazma cesaretim yoktu henüz.

Uykulardan çaldığım düşlere yazıyordum oysa.

Bir sonbahar günü sevmiştim seni.

Susuyordum ve  sessizce yürüyordum.

Aşkınla tutturmuştum yürüyüşümün ritmini.

Bitmesin istiyordum adımlarım,

Taze bahar kıvamındaki yıllarım.

Yıllar sonra bir sonbahar günü fark etmiştim.

Rüzgarda uçuşan sarı yapraklar gibi

Savrulmuştu birer birer çocukça umutlarım